Hala namiotowa to obiekt, który podczas budowy może mieć różne rozwiązania konstrukcyjne. Stąd odpowiedź na pytanie, jakie KŚT (Klasyfikacja Środków Trwałych) zastosować, nie jest jednoznaczna. Każdy namiot magazynowy trzeba przeanalizować pod względem stanu faktycznego i przepisów prawnych, żeby ustalić jaka stawka amortyzacji będzie odpowiednia.
W świetle obowiązujących przepisów prawa budowlanego hala namiotowa nie jest, ani budynkiem, ani budowlą. Jaka zatem grupa KŚT i stawka amortyzacji obowiązuje dla niej? Niejednolitość w orzeczeniach organów podatkowych utrudnia jeszcze bardziej zakwalifikowanie hali namiotowej do właściwej kategorii.
Przy trwałym związaniu z gruntem jej status wymagałby indywidualnej analizy przez organy podatkowe. Jednak jeśli sytuacja taka nie występuje, to zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych, nie można jej uznać za budynek. Zgodnie z definicją zawartą w prawie budowlanym nie jest też budowlą. Najwłaściwsze jest uznanie jej za niepodlegający opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, obiekt tymczasowy.
Według rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych hale namiotowe są klasyfikowane do grupy 806. Zgodnie z nim jako środek trwały wpisuje się je do ewidencji w dniu przejęcia do użytkowania, które ma trwać dłużej niż 1 rok. W grupie 806 wydzielono dwie podgrupy mogące odpowiadać halom:
Namioty niemieszczące się w pierwszej podgrupie, zaliczają się do środków trwałych z grupy 8. Dzięki temu podziałowi można zastosować odpowiednią stawkę amortyzacji.
Ustalenie, jaką stawką amortyzacji objęta będzie hala namiotowa, powinno nastąpić przy jej wprowadzaniu do użytkowania. Trzeba wziąć pod uwagę przewidywany okres jej eksploatacji. Związany jest on z trwałością materiałów wykorzystanych do jej produkcji i nie może być dłuższy niż 5 lat.
Dla dokładnego ustalenia stawki amortyzacji najlepiej jest skonsultować się z wykwalifikowaną księgową lub dopytać bezpośrednio producenta hali.
Ustalenie grupy KŚT i stawki amortyzacyjnej dla hal namiotowych wymaga dokładnej analizy ich stopnia powiązania z gruntem, przeznaczenia, przewidywanego okresu eksploatacji i materiałów, z jakich są wykonane. Wszystkie te czynniki należy przeanalizować jak najdokładniej, a w razie wątpliwości skonsultować się biurem rachunkowym lub zwrócić się do właściwego miejscowo organu podatkowego o indywidualną interpretację.